Stel dat je de keuze krijgt tussen twee drankkramen op een festival. De ene heeft een netjes geordende rij met paaltjes, bij de andere heerst de willekeur. Waar schuif je dan het beste aan om het snelste een drankje te bemachtigen?
“Hoe meer regeltjes en hoe ordentelijker, hoe sneller het vooruit gaat.” Dat is wat de meeste mensen denken. “Maar eigenlijk is het net omgekeerd: een willekeurige hoop aan de toog kan sneller gaan”, legt wachtrijspecialist professor Wouter Rogiest uit. “Als je schouder aan schouder aan een toog staat, creëer je haast bij mensen. Want niemand wil dat de persoon achter zich moet wachten omdat je zelf te lang sukkelt met geld of bonnetjes. Die hete adem in de nek zorgt ervoor dat je je beter zal voorbereiden: bonnetjes in de hand, bestelling klaar op het puntje van je tong.”
“Dat heb je niet als je in een slangenrij staat, waarbij iedereen aanschuift in dezelfde rij en de persoon vooraan naar de eerstvolgende vrije toog gaat. Op het moment dat jij aan de beurt bent, verloopt alles rustiger en kan je de tijd nemen om te betalen. Dat is als consument heel fijn, maar mocht je met zo’n systeem werken op een festival, moet je gegarandeerd langer aanschuiven.”
De juiste rij kiezen
Sowieso is de kans groot dat er op festivals, maar ook op andere plaatsen, nog gewerkt wordt met ‘gereguleerde’ rijen, omwille van de coronamaatregelen. Kan je dan zelf de ‘juiste’ keuze maken? Moeilijk, zo blijkt. “Als er verschillende rijen zijn waaruit je moet kiezen, zoals in de supermarkt, weet je eigenlijk nooit zeker welke de snelste zal zijn. Je kan wel in de gaten houden welke werknemer het snelst werkt, maar er zijn veel andere factoren die kunnen bepalen dat je toch als laatste aan de beurt komt. Iemand moet lang naar z’n geld zoeken, of sukkelt met z’n spullen in te pakken.”
Wouter ziet dus meer in de ongereguleerde rijen, die ook mogelijk zijn in coronatijden: “Er zijn wel enkele oplossingen als je wil vermijden dat te veel mensen te dicht bij elkaar staan. Festivalorganisatoren kunnen het best meer togen installeren. Hoe meer je er voorziet, hoe meer je voor spreiding zorgt. Of werken in lagen en groep per groep naar de toog gaan.”
Wouter Rogiest studeerde in 2004 af als burgerlijk ingenieur. Hij behaalde in 2008 zijn doctoraat in de wachtlijntheorie, toegepast op optische netwerken. Zijn favoriete plekje aan UGent is het UFO. Hij vindt het een prachtig gebouw en houdt van het vele licht dat door de grote ramen komt. Gelegen aan de Sint-Pietersnieuwstraat, vlakbij hartje Gent.
Lees ook
UGent-studenten helpen topauteurs met verhalen van hoop
Studenten die samenwerken met bekende auteurs als Ish Ait Hamou, Lize Spit of Annelies Verbeke: het is geen fictie. Niet minder dan 42 masterstudenten Taal-en Letterkunde kregen die kans. Het resultaat zijn hoopvolle toekomstverhalen die een tegenwicht vormen voor doemdenken - als onderdeel van het project ‘2084 - De toekomst is hoopvol’.
Over het raakvlak tussen de academische en culturele wereld
UGent-rector Rik Van de Walle herinnert zich nog levendig hoezeer hij onder de indruk was van La Reprise van Milo Rau, creatief directeur van NTGent. "Vanaf dat moment was ik ervan overtuigd dat we Milo ooit een eredoctoraat moesten geven. Iedereen die ik erover aansprak, was dat idee genegen en dus is het een pak sneller gegaan dan verwacht."*
