Hoe voelt een vergrote prostaat aan? Of een knobbeltje in de borst? En hoe leg je een urinesonde aan? Dankzij de nalatenschap van een huisarts kunnen studenten geneeskunde ook zonder echte patiënten hun vaardigheden oefenen in een gloednieuw zelfleerstation.
“Kijk, ik neem die naald zo vast. Anders heb je geen grip”, toont studente Alice, terwijl ze een wonde hecht. Haar studiegenoten kijken vol belangstelling mee. Nee, de wonde is niet echt: de studenten geneeskunde oefenen hun vaardigheden op anatomische modellen in het zelfleerstation.
Het is gezellig druk in het klaslokaal. Sommige studenten werken alleen, anderen in groepjes. Ze geven elkaar advies, vragen raad en tonen hun technieken. Ze hechten, controleren borst- en prostaattumoren, leggen urinesondes en infusen aan.
Het hele academiejaar door oefenen
“Sinds kort hebben we een leslokaal dat enkel dient om die vaardigheden te oefenen”, vertelt Leen Aper, coördinator van het skillslab. “Daar kunnen studenten vanaf nu het hele academiejaar terecht. Dat is geen overbodige luxe om hun skills te automatiseren. Maar daarvoor hadden we voldoende goed materiaal nodig en dat kost geld.”
“Gelukkig kwam er geld vrij dankzij het testament van Guy De Cloedt, een huisarts die aan de UGent had gestudeerd en het nieuws over de universiteit altijd was blijven volgen”, verklapt professor Lieven Danneels, onderwijsdirecteur van de faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen. “Zijn wensen kwamen helemaal overeen met onze noden.”
Leen Aper: “Het gebruik van levensechte modellen is essentieel. Vooral bij gevoelige handelingen is het cruciaal dat studenten eerst op een model oefenen.”
Levensechte fantomen
De vaardigheden die ze in het klaslokaal oefenen, zijn erg divers. Voor eerstejaarsstudenten zijn er lessen in EHBO en acute wondzorg, terwijl derdejaarsstudenten gynaecologisch en neurologisch onderzoek oefenen. “Het gebruik van levensechte modellen is essentieel,” benadrukt Leen. “Vooral bij gevoelige handelingen, zoals onderzoek met een speculum (een hulpmiddel om in lichaamsopeningen te kunnen kijken, red.), is het cruciaal dat studenten eerst op een model oefenen.”
“Je wil die dingen echt onder de knie hebben,” vindt Alexandra, een derdejaarsstudent. “Niet alleen voor je examens, ook gewoon voor jezelf.” Haar medestudent Vita vult aan: “Praktijklessen zijn een leuke afwisseling van de theorie en het zelfleerstation helpt ons echt om beter voorbereid te zijn.” Alice knikt. “Na al die tijd met je neus in de boeken is het gewoon leuk om met je handen bezig te zijn. Je hebt het gevoel dat je echt iets kan.” Ze lacht: “Ik doe trouwens alsof de pop een echt mens is. ‘Ah, dag meneer, hoe is het?’, vraag ik dan.”
Onderwijs van de toekomst: zelfsturend en multidisciplinair
Maar het zelfleerstation is méér dan een plek om vaardigheden aan te leren, vertelt Lieven: het is een belangrijke faciliteit ter ondersteuning van het curriculum. “We willen dat studenten autonomer worden in hun leerproces. Het zelfleerstation geeft hen die mogelijkheid doordat ze zélf stappen moeten zetten om zich te bekwamen.”
Meer nog: de integratie van het zelfleerstation binnen het bredere onderwijsaanbod van de faculteit is een stap in de richting van een toekomstgericht curriculum. “We willen studenten voorbereiden op een multidisciplinaire zorgomgeving,” legt Lieven uit. “Het is belangrijk dat verschillende zorgprofessionals elkaar kennen en samen kunnen werken. De tijd dat iedereen op zijn eigen eilandje zit, is voorbij.”
Zo werken ze met een systeem van leerlingassistenten. Lieven: “Studenten geven les aan elkaar, ook uit verschillende richtingen. Studenten geneeskunde en kinesitherapie, bijvoorbeeld.” Leen knikt: “Het hokjesdenken moet eruit. Dat zie je ook in de praktijk: meer en meer huisartsenpraktijken werken met psychologen, kinesisten en verpleegkundigen.”
Lieven Danneels: "Met de goede verstandhouding die we hebben met het UZ Gent en de verdere ontplooiingskansen die dat biedt, zien we een mooie toekomst voor het vaardighedenonderwijs.”
Het resultaat van een nalatenschap
Lieven en Leen blijven werken aan verdere verbeteringen en uitbreidingen van het zelfleerstation. “We dromen van nog meer faciliteiten en mogelijkheden,” zegt Lieven. “Met de goede verstandhouding die we hebben met het UZ Gent en de verdere ontplooiingskansen die dat biedt, zien we een mooie toekomst voor het vaardighedenonderwijs.”
Het is duidelijk: de wens van dokter Guy De Cloedt helpt studenten én het onderwijs in het algemeen. “Het is mooi om te zien dat we met een nalatenschap iets duurzaams kunnen realiseren dat onze studenten, en dus ook onze toekomstige gezondheidszorg, ten goede komt”, besluit Lieven.
Lees ook
Hoe het testament van een huisarts studenten geneeskunde helpt
Guy De Cloedt, UGent-alumnus en voormalig huisarts in Gent, overleed twee jaar geleden onverwacht aan een infectie. Met zijn nalatenschap werd een fonds opgericht dat het skillslab van de faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen ondersteunt. Dokters in spe kunnen zo hun medische vaardigheden beter oefenen.
Lees ook
UGent en spelers in de kinderopvang slaan de handen in elkaar voor een betere kinderopvang
De komende vier jaar loopt er via de Leerstoel Kinderopvang een onderzoek aan de UGent naar de pedagogische kwaliteit van de kinderopvang in Vlaanderen. Het onderzoek komt er door een unieke samenwerking van belangrijke private en publieke spelers in de kinderopvang.
Hoe het testament van een huisarts studenten geneeskunde helpt
Guy De Cloedt, UGent-alumnus en voormalig huisarts in Gent, overleed twee jaar geleden onverwacht aan een infectie. Met zijn nalatenschap werd een fonds opgericht dat het skillslab van de faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen ondersteunt. Dokters in spe kunnen zo hun medische vaardigheden beter oefenen.
“Als we in 2050 negen miljard mensen willen voeden, zal dat uit de zee moeten komen”
Mariene bioloog en professor-emeritus Patrick Sorgeloos gaf de voorbije decennia vorm aan de moderne aquacultuur. Als zijn carrière hem één ding duidelijk gemaakt heeft, dan is het dat er een cruciale rol weggelegd is voor de aquacultuur om voedselzekerheid te blijven garanderen.
Testament maakt het verschil bij kinderen met motorische ontwikkelingsstoornis
Ooit al gehoord van DCD? Bijna één op de vier huisartsen alvast niet. Nochtans komt het vaak voor en is een vroege detectie noodzakelijk om de impact te beperken. Dankzij het geld van een testament zetten UGent-onderzoekers de aandoening nu op de kaart.
