Het bijzondere en bevreemdende jaar 2020 nadert zijn einde. Tijd voor een stand van zaken. Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Miglena Dikova-Milanova is docent Bulgaars aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de UGent. Ze is Bulgaarse van oorsprong, maar woont al sinds de jaren ‘90 in België. “Ik heb de natuur en mezelf herontdekt deze periode.”
Wat betekende 2020 voor jou?
“Het begon als een jaar zoals een ander, maar niets was minder waar natuurlijk. We leerden nieuwe rituelen als desinfecteren, handen wassen, afstand houden en mondmaskers dragen. Ondertussen heb ik mijn routine gevonden, maar dat was even zoeken. Vooral het constante thuiswerken was een uitdaging. Omdat ik voortdurend aan mijn computer zat, beleefde ik het concept van tijd helemaal anders dan voordien. Dat deed me wel nadenken. Ik besefte dat ik niet meer bewoog in de ruimte, maar enkel in de tijd. Mijn leven leek wel te uploadbaar naar een USB-stick. Maar die stilte was niet per se slecht, want ik heb de natuur herontdekt. Ik woon vlak bij het Ter Kamerenbos in Brussel, waar ik vroeger nooit kwam. Nu voelt het alsof het mijn achtertuin is. En dan is er nog een nieuw dagelijks ritueel: ik ga elke dag een cappuccino kopen bij de lokale koffiebar. Dat voelt nu als iets heel groots, bijna als een evenement.”
Wat heb je dit jaar bereikt?
“Een van mijn grootste doelen was om goed te blijven lesgeven en mijn studenten goed te begeleiden. Ik denk dat ik daarin geslaagd ben. Ik heb geprobeerd om de lessen interessant en licht te houden. Zo heb ik bijvoorbeeld verschillende memes gebruikt uit Bulgarije over Vencislav Mutafchiyski, de professor die aan het hoofd staat van de coronawerkgroep. Maar het blijft speciaal, lesgeven achter een scherm. Ik mis het contact met de studenten. Ik ben dit jaar ook poëzie beginnen schrijven in het Bulgaars en binnenkort komt mijn poëziebundel uit in Bulgarije. Ik had nooit gedacht dat ik zo serieus poëzie zou schrijven, want het is echt als een hobby begonnen. Ik had eens een paar gedichten doorgestuurd naar vrienden, die daar heel positief op reageerden. Niet veel later ben ik via via in contact gekomen met een uitgever en die wilde mijn gedichten graag in een boek uitbrengen. Daar ben ik best trots op.”
Wie is jouw strafste UGent’er van 2020?
“De studenten, daar moet ik niet over twijfelen. Ze moeten thuis studeren en hebben amper sociale contacten, maar toch houden ze vol, respecteren ze deadlines en leveren ze fantastisch werk. Daar verdienen ze meer lof voor.”
Welke plannen heb je dit jaar moeten veranderen?
“Ik had veel reisplannen. Normaal ging ik naar Denver en nadien naar Finland om er een seminarie te geven. Dat werd allemaal afgelast. Tussen de twee coronagolven heb ik gelukkig wel familie kunnen bezoeken in Bulgarije. Ik ben er ook enkele dagen naar de kust getrokken om wat oude studievrienden te ontmoeten. Het was geweldig om elkaar nog eens te zien, na meer dan twintig jaar. We wonen allemaal in verschillende landen en besloten heel last minute om af te spreken. Het was heel spontaan en het voelde zelfs surreëel aan, maar we wilden elkaar absoluut zien.”
Wat wil je graag meenemen naar volgend jaar?
“De ruimte om te denken en de rust. Dat en het contact met de natuur, de optie om het even wat kalmer aan te doen. Ik kan de stilte nu beter appreciëren en het voelt zelfs als een nieuwe manier van leven.”
Stel: je kan terugkeren naar 1 januari 2020. Wat zou je veranderen?
“Hm, dat is een interessante vraag. Nu woon ik in een appartement in Brussel, maar misschien had ik tijdens de twee lockdowns toch liever op het platteland gewoond. Ik woon gelukkig op de bovenste verdieping, dus ik heb een mooi uitzicht. Hoewel, nu ik erover nadenk: misschien is op het platteland wonen toch niet zo’n goed idee. Hebben ze daar cappuccino (lacht)?”
Wat wens je andere UGent’ers toe in 2021?
“Ik wens iedereen een goede gezondheid toe, dat is nu belangrijker dan ooit. Daar wil ik ook een grote portie optimisme over gieten. Geef niet op en blijf creatief.”
Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Lees ook
20 van 2020: Alex kreeg een smartphone van zijn kinderen
Alex Verhegge studeerde in 1969 af aan de UGent in de rechten. Hij begon zijn carrière als advocaat en combineerde dat later met assistentschap aan de universiteit. Nadien werd hij magistraat en uiteindelijk werkte hij aan het parket-generaal bij het hof van beroep in Brussel, waar hij dit jaar verplicht met pensioen moest.
20 van 2020: Ko begon brieven te schrijven naar vrienden en familie
Ko Delforge zit in het laatste jaar middelbaar. Tijdens de extra tijd die dit jaar vrijkwam, liet ze haar creativiteit de vrije loop. Maar het beperkte sociale contact viel haar zwaar. Dat ving ze op door massa’s brieven te schrijven naar vrienden en familie. Kleine lichtpuntjes in een bijzonder jaar.
20 van 2020: Lennert droomt van een zorgeloze zomer vol feestjes
Lennert Camp zit in zijn derde bachelor Nederlands-Zweeds. Zijn keuze voor Zweeds lag al lang vast. Niet alleen omdat hij de Ikea een leuke winkel vindt, maar omdat hij tijdens reizen in Zweden ontdekte dat hij het hele land wel cool vindt.
20 van 2020: Kristien vindt videoconsultaties de uitvinding van het jaar
Kristien Lemaitre studeerde in 1998 af als arts aan de UGent en specialiseerde zich daarna tot psychiater. Na omzwervingen op spoeddiensten en ziekenhuisafdelingen overal in Vlaanderen schoolde ze zich bij tot psychotherapeut. Ze werkt in centra voor geestelijke gezondheidszorg en in een groepspraktijk.
