Drie alumni blikken terug op hun opleiding en de richting die ze uiteindelijk uitgingen. Wat begon op dezelfde weg leidde naar andere oorden. Benjamin Dalle, Yasmina El Kaddouri en Gillis Ooghe studeerden rechten aan de UGent. Alledrie verdedigen ze belangen, zij het vanuit een andere insteek.
Benjamin Dalle is Vlaams minister van Jeugd, Media en Brussel
“Ik had snel beslist om Rechten te studeren, al rond mijn zeventiende. Omdat het zo’n brede studie is en een goede basis legt voor heel veel richtingen. Advocatuur, diplomatie of zelfs politiek. Al zat dat laatste toen nog niet echt in mijn hoofd. Het feit dat je veel opties had, sprak me aan. Uiteindelijk ben ik ook effectief advocaat geworden, mijn eerste job was bij een Brits kantoor in Brussel.
En toen ben ik eerder toevallig in de politiek beland. Eind 2007 zocht Yves Leterme volk voor het kabinet, om de staatshervorming voor te bereiden. Ik was op dat moment ook deeltijds assistent aan de universiteit. Via de prof waar ik voor werkte, is de vraag om op het kabinet te werken, bij mij beland. Daarna is het een snelle opeenvolging van kabinetten geweest. Leterme, Vandeurzen, Vanackere,.... En dan uiteindelijk kabinetschef bij Servais Verherstraeten en daarna adjunct-kabinetschef bij Koen Geens en nog een tijdje directeur van de studiedienst van CD&V, voor ik zelf minister werd.
Ik heb nooit echt veel op voorhand gepland. Ik ben eerder van het principe om kansen te grijpen als ze zich voordoen. Ik mis de advocatuur wel soms. Vooral het feit dat je mensen heel direct helpt. Je verdedigt de belangen van één persoon, één gezin of één bedrijf en grijpt dus echt in in hun leven. In de politiek gaat het over heel veel belangen samen. De impact is misschien meer indirect, maar wel veel groter.”
Yasmina El Kaddouri is senior advocate bij VSAdvocaten
“Tijdens mijn laatste twee jaar in het secundair onderwijs ontdekte ik dat mondiale politiek en de machtsverhoudingen die daarbij horen mij enorm interesseren. Daarom sprak een opleiding geschiedenis mij aan, of een master politieke en sociale wetenschappen. Toch koos ik uiteindelijk voor rechten, omdat ze me vertelden dat ik met dat diploma meer werkzekerheid zou hebben.
Ik vind niet dat je moet wachten met beslissen totdat je honderd procent zeker bent over een studierichting, want dat ben je nooit. Op je achttiende kan je onmogelijk weten wat je voor de rest van je leven zal doen. En lukt het niet, dan doe je gewoon iets anders. Dat is niet alleen met je studierichting zo, maar ook met je job. Trial and error. Ik heb het geluk dat ik in mijn job mijn passies kan combineren, maar als student had ik geen flauw idee waar ik zou belanden.
Vandaag werk ik vijf jaar bij VSAdvocaten: eerst als stagiair, en intussen als senior advocate. De voorbije jaren heb ik me toegelegd op strafrecht en mensenrechten. Strategische procedures voeren met een grote maatschappelijke impact is altijd al mijn droom geweest, maar tijdens mijn studies zag ik dat nergens op het Belgisch juridisch toneel. Makkelijk is het niet. Er zijn veel organisaties met knowhow over wat er leeft bij de mensen, maar vaak ontbreekt het aan tijd of middelen, en soms aan inspiratie om na te denken over hoe recht daadwerkelijk iets kan veranderen.
Onlangs heb ik, samen met het kantoor, Unia bijgestaan in een procedure tegen De Lijn. Die werd gedagvaard omwille van hun ontoegankelijk beleid voor mensen met een beperking. We verwezen daarbij naar het VN-verdrag, het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en het Gelijkekansendecreet. Zo konden we hard maken dat mensen met een beperking recht hebben op mobiliteit. Dat ze op een menswaardige manier moeten kunnen deelnemen aan het maatschappelijke leven. De rechtbank heeft ons daarin gevolgd en oordeelde dat er sprake is van een structurele discriminatie is ten opzichte van rolstoelgebruikers. Als zo’n beslissing mee het beleid verandert, dan ben ik toch wel trots dat ik op mijn achttiende besloot om rechten te studeren.
Zo’n overwinning geeft me veel voldoening, en daar haal ik mijn motivatie en strijdkracht uit. Dat is nodig, want de advocatuur is een harde wereld. Als advocaat moet je voortdurend strijdvaardig zijn, en je moet kunnen omgaan met verlies. Want ook die momenten zijn er. Op dit moment doe ik mijn job met heel veel passie en overtuiging. Maar wat ik de volgende 50 jaar ga doen, weet ik nog niet. Ik weet zelfs niet of ik wel altijd in België blijf werken. Ik zie wel wat het leven mij brengt. Zoals Angela Davis zei: ‘Freedom is a constant struggle’ en één ding is zeker: ‘I am ready to fight’.”
Gillis Ooghe werkt als diplomaat in Parijs
“Dat ik rechten zou studeren, was vanzelfsprekend. De richting interesseerde me en ik wist toen al dat je met een rechtendiploma alle kanten op kan. Als je net afgestudeerd bent, heb je een brede basiskennis, maar tegelijkertijd moet je veel vaardigheden nog verwerven. Mijn eerste job was vrij juridisch: ik behandelde de beroepen van uitgewezen asielzoekers in een administratief rechtscollege. Ik heb dan een tijdje als jurist op een politiek kabinet gewerkt, en daarna bij de Europese Commissie.
Tijdens die periode deed ik mee aan het diplomatiek examen. Dat interesseerde mij al langer, en toen ik een vacature zag, dacht ik: “het is nu of nooit”. De selectieprocedure van Selor duurde ongeveer een jaar als je alle testen doorloopt. Uiteindelijk was ik geslaagd en startte ik de stage bij de FOD Buitenlandse Zaken.
Wanneer je als diplomaat benoemd wordt, is het de bedoeling dat je in het buitenland aan de slag gaat. Je krijgt een post toegewezen door de FOD, die zoveel mogelijk rekening houdt met jouw voorkeuren en persoonlijke situatie. Mijn eerste diplomatieke post was in Luanda, Angola: een heel boeiende en interessante ervaring. Vier jaar later werd ik aangesteld als adjunct permanente vertegenwoordiger bij de Belgische Delegatie van UNESCO in Parijs. Iets dichter bij huis dus.
In samenwerking met de bevoegde deelstaten verdedig ik onze belangen in de VN-organisatie en onderhandel ik met de andere 193 lidstaten van UNESCO. Ook vertegenwoordig ik ons land in comités waarvan België lid is, zoals het Werelderfgoedcomité. Mijn rechtenstudies en juridische blik komen heel goed van pas tijdens die multilaterale onderhandelingen.
Na mijn termijn in Parijs verhuis ik weer naar België: na twee opeenvolgende posten in het buitenland keer je als diplomaat altijd terug naar het hoofdkwartier in Brussel voor een periode van drie jaar.”
Wil je meer weten over rechten? Bekijk alle info over de opleiding op onze Studiekiezer.
Lees ook
Industrieel Ontwerpen: één richting, meerdere wegen
Vier alumni blikken terug op hun opleiding en de richting die ze uiteindelijk uitgingen. Wat begon op dezelfde weg leidde naar andere oorden. Pauline, Rob en Alyssa studeerden alledrie industrieel ontwerpen.
UGent-alumnus van het jaar: wie waren de eerdere laureaten?
De verkiezing van UGent- alumnus van het jaar is een nog jonge traditie aan de UGent, maar wel een blijver. Want de UGent zou geen UGent zijn zonder onze alumni. Daarom huldigen we jaarlijks een oud-student die een bijzondere prestatie heeft neergezet. Welke alumni kregen de titel al?
Alumna Margo woont en werkt in de VS: in welk Amerika werd zij wakker?
Margo Vansynghel zwaaide in 2012 aan de UGent af met een master in de kunstwetenschappen. Ondertussen werkt ze als ‘Arts Economy reporter’ voor The Seattle Times. Hoe kijkt zij naar de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen?
Alumnus Zhong is ondernemer in de VS: in welk Amerika werd hij wakker?
Zhong Xu woont afwisselend in Londen en New York van waaruit hij leiding geeft aan ‘unicorn’ Deliverect, een onderneming met een waarde van meer dan 1 miljard dollar. Hoe kijkt hij naar de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen?
